5/MÂİDE-116
(5) MÂİDE SuresiÂyet - 116 Cüz - 1 |
|
| 113 114 115 116 117 118 119 |
وَإِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ
MÂİDE-116 Ayetinin Türkçe Okunuşu: Ve iz kâlellâhu yâ îsâbne meryeme e ente kulte lin nâsittehizûnî ve ummiye ilâheyni min dûnillâh(dûnillâhi) kâle subhâneke mâ yekûnu lî en ekûle mâ leyse lî bi hakk(hakkın) in kuntu kultuhu fe kad alimtehu, ta’lemû mâ fî nefsî ve lâ a’lemu mâ fî nefsike inneke ente allemul guyûb(guyûbi).
MÂİDE-116 Ayeti Türkçe Meali: Ve Allah (cc.): “Ey Meryem oğlu İsâ! Sen mi insanlara; "Beni ve annemi, Allâh'tan başka iki ilâh edinin." diye söyledin?” dediğinde , Hz. İsâ; “Sen "Subhansın (seni tesbih ve tenzih ederim, Sen yücesin)", benim için hak (gerçek) olmayan bir şeyi söylemek bana yakışmaz. Eğer ben onu söylemiş olsaydım o taktirde, muhakkak Sen onu bilirdin, nefsimde olanları da Sen bilirsin, ben ise Sen'in Zat'ında olanları bilemem. Muhakkak ki Sen, gayb'tekileri (görünmeyenleri,bilinmeyenleri) en iyi bilen Sen'sin.”
| 1. | ve iz kâle allâhu | : ve Allâh (cc.) dediği (buyurduğu) zaman |
| 2. | yâ îsâ ibne meryeme | : ey Meryem oğlu Îsâ |
| 3. | e ente kulte | : sen mi dedin |
| 4. | li en nâsi | : insanlara |
| 5. | ittehizû-nî | : beni edinin |
| 6. | ve ummiye | : ve annemi |
| 7. | ilâheyni | : (iki) ilahlar |
| 8. | min dûni allâhi | : Allâh'dan (cc.) başka |
| 9. | kâle subhâne-ke | : seni noksan sıfatlardan arındırırım, tenzih ederim dedi |
| 10. | mâ yekûnu lî | : benim için olmaz, olamaz |
| 11. | en ekûle | : söylemek (benim söylemem) |
| 12. | mâ leyse lî | : benim için olmayanı |
| 13. | bi hakkın | : hakkı, gerçeği |
| 14. | in kuntu | : eğer ben ... olsaydım |
| 15. | kultu-hu | : onu söyledim |
| 16. | fe kad alimte-hu | : o zaman, o taktirde sen onu bilirdin |
| 17. | ta'lemu | : sen bilirsin |
| 18. | mâ fî nefsî | : nefsimdeki, nefsimde olanı |
| 19. | ve lâ a'lemu | : ve ben bilmem |
| 20. | mâ fî nefsi-ke | : senin nefsindeki, zatındaki şeyi |
| 21. | inne-ke | : muhakkak ki sen |
| 22. | ente | : sen |
| 23. | allâmu | : en iyi bilen |
| 24. | el guyûbi | : gaybler, görünmeyenler, bilinmeyenler |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
