33/AHZÂB-50
(33) AHZÂB SuresiÂyet - 50 Cüz - 1 |
|
| 47 48 49 50 51 52 53 |
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا
AHZÂB-50 Ayetinin Türkçe Okunuşu: Yâ eyyuhen nebiyyu innâ ahlelnâ leke ezvâcekelletî âteyte ucûrehunne ve mâ meleket yemînuke mimmâ efâallâhu aleyke ve benâti ammike ve benâti ammâtike ve benâti hâlike ve benâti halâtikellâtî hâcerne meâk(meâke), vemreeten mu’mineten in vehebet nefsehâ lin nebiyyi in erâden nebiyyu en yestenkihahâ hâlisaten leke min dûnil mu’minîn(mu’minîne), kad alimnâ mâ faradnâ aleyhim fî ezvâcihim ve mâ meleket eymânuhum li keylâ yekûne aleyke harac(haracun), ve kânallâhu gafûran rahîmâ(rahîmen).
AHZÂB-50 Ayeti Türkçe Meali: Ey Nebî (Peygamber)! Muhakkak ki Biz, ecirlerini (mehirlerini) verdiğin zevcelerini ve elinin (altında) malik olduğun, Allah’ın ganimet olarak sana verdiği (cariyelerini) helâl kıldık. Ve seninle beraber hicret eden amcanın kızları, halanın kızları, dayının kızları, teyzenin kızları ve nefsini Nebî (Peygamber) için hibe eden ve Nebî’nin (Peygamber’in) de onu almak istediği mü’min kadınları, (diğer) mü’minler hariç, sana özel olarak (helâl kıldık). Onlara (diğer mü’minlere) zevceleri ve ellerinin (altında) malik oldukları (cariyeleri) konusunda neyi farz kıldık, Biz biliriz. (Bu), senin üzerine bir zorluk olmaması içindir. Ve Allah, Gafûr’dur (mağfiret eden), Rahîm’dir (Rahîm esmasıyla tecelli eden).
| 1. | yâ eyyuhâ | : ey |
| 2. | en nebiyyu | : nebî, peygamber |
| 3. | innâ | : muhakkak biz |
| 4. | ahlelnâ | : helâl kıldık |
| 5. | leke | : senin için, sana |
| 6. | ezvâce-ke | : senin zevcelerin, hanımların, eşlerin |
| 7. | elletî | : ki o |
| 8. | âteyte | : sen verdin |
| 9. | ucûre-hunne
(hunne) (hum) | : onların ücretleri
: onlar (kadınlar için) : onlar (erkekler için) |
| 10. | ve mâ | : ve şey |
| 11. | meleket | : sahip oldu |
| 12. | yemînu-ke
(mâ meleket yemînu-ke) | : senin elin
: (elinin altında sahip olduğun) |
| 13. | mimmâ (min mâ) | : şeyden |
| 14. | efâallâhu (efâe allâhu) | : Allah ganimet olarak verdi |
| 15. | aleyke | : sana |
| 16. | ve benâti | : ve kızları |
| 17. | ammi-ke | : senin amcan |
| 18. | ve benâti | : ve kızları |
| 19. | ammâti-ke | : senin halan |
| 20. | ve benâti | : ve kızları |
| 21. | hâli-ke | : dayın |
| 22. | ve benâti | : ve kızları |
| 23. | halâti-ke | : senin teyzen |
| 24. | ellâtî | : ki o (kadın) |
| 25. | hâcerne | : hicret etti |
| 26. | meâ-ke | : seninle beraber |
| 27. | vemreeten (ve imreeten) | : ve kadın, hanım |
| 28. | mu'mineten | : bir mü'min (kadın) |
| 29. | in | : eğer |
| 30. | vehebet | : hibe etti |
| 31. | nefse-hâ | : nefsini, kendini |
| 32. | li en nebiyyi | : nebî (peygamber) için |
| 33. | in erâde | : eğer isterse |
| 34. | en nebiyyu | : nebî, peygamber |
| 35. | en yestenkiha-hâ | : onu nikâh etmek ister |
| 36. | hâlisaten | : ... a has olarak, özel olarak |
| 37. | leke | : sana |
| 38. | min dûni | : başka (hariç) |
| 39. | el mu'minîne | : mü'minler |
| 40. | kad | : oldu |
| 41. | alimnâ | : biz bildik |
| 42. | mâ faradnâ | : farz kıldığımız şeyi |
| 43. | aleyhim | : onların üzerine, onlara |
| 44. | fî | : içinde, hakkında, konusunda |
| 45. | ezvâci-him | : onların zevceleri, hanımları |
| 46. | ve mâ meleket eymânu-hum | : ve onların elleri altında olan |
| 47. | li keylâ yekûne | : olmaması için |
| 48. | aleyke | : sana |
| 49. | haracun | : zorluk, güçlük |
| 50. | ve kânallâhu (ve kâne allâhu) | : ve Allah oldu (dır) |
| 51. | gafûran | : gafur, mağfiret eden |
| 52. | rahîmen | : rahîm (Rahîm esmasıyla tecelli eden) |
